Sefilim ben

Sefilim ben
Biçareyim
Mecnunum ben
Divaneyim
Yüzmeyi de bilmiyorum
Zavallý ben
Ne derinliklerinde kulaç atabildim bu hayatýn
Ne de sýðlarýnda yürümeyi becerebildim
Çekiliyorum,kendi iç sularýma
Yüz verdiðim tüm ah’larýmdan
Þýmarttýðým acýlarýmdan
Misafir olduðum günahkar gözlerden
Çekiliyorum
Benim yüreðim kan çanaðý
Acýlarým açýk yara
Ne iþim var benim
Sahte dünya nimetlerinde
Beni hüznüm sarmýþ hoþ etmiþ
Dersimi almýþ da
Ezbere geçmiþim
Ben Biçare,Ben Sefil
Deðiþmeyen mevsimlerimin
Tek mahsulü olan
Ayrýk otu ben
Girdiðim tüm gönüller de yer etmiþim de
Hayatýn kenarýna öylece iliþik kalmýþým
Avaz avaz yazarým da þiirlerimi
Ýçimden okurum tüm bestelenmemiþ þarkýlarýmý
Çizerdim görmediðim sevdalarýn resmini tuvalime
Çýkmayan yollarda aradým sonumu hep
Kurduðum hayallerden
Hiç sað çýktýðým görülmemiþtir
Sürekli asarým Þiir’lerimi daraðacýna
Öylece izlerim ilmekte ki
Boðum,boðum ölümlerini
Ýçimde
Özgürlüðü elinden alýnmýþ yaralý bir kuþ var
Aslýnda bir de kafesi açýlmýþ vahþi bir kaplan
Ýþte ben
Tam bir doðal felaketim
Sürekli aðýtlar yakan duygularým ve bedenim
Büyük sarsýntýnýn ön habercisi gibi
Artçý sallantýlarda ki aklýmýn ipleri koptu kopacak
Darmadaðýnýk dilime susturucu takmýþ gibiyim
Gözlerim ise gözyaþlarýmý kurþuna dizmiþ
Mutluluklarý uzaktan çok uzaktan izledim de
Seni hep içime attým HAYAT
Heyhat var git üstümden hayat
Sefil olan ben
Sen de bir uçtan bir uca kurumuþum
Benden ne mahsul alýnýr, ne de öþür


Sosyal Medyada Paylaşın: