Seni kýzýl çölünün gündüzlerin de Kutuplarýn hainlikle buluþan þimaran Gecelerinde arýyorum eski mum bitmiþ yazýk Bin yetimin teni yanýk sen hala orada mýsýn Rüzgar mý yönünü þaþýrmýþ güneþ mi doðmayý Unutmuþ gölgeler serinletmiyor güneþ neden Isýtmýyor artýk toprak kokusunu yitirmiþ Aðaçlar aðlýyor sanki
Alýþýk deðilim ilk bakýþta yok olmaya Güller neden dönmüyor gerçek tenine Binlerce kez hýçkýrýk alýyor avazým çýktýðý Kadar baðýrýyorum sokak ortasýnda uykuya Teslim evlatlarým uyanýyor feryadýný Bilmekteyim yokluðunu küçük hisselerle Süslemekteyim
Ellerimi kaldýrýp semaya yalvarýyorum Burasý istanbul mu her önüme gelene Soruyorum yedi tepede misin yoksa yedi Bölgede mi yedi iklimi mi yoksa yedi kýtada da Mýsýn hiçbir þey bilmiyorum bildiðim o dur ki Allah kahretsin söylemeliyim seni sevdiðimi Biliyorum seni ölürcesine sevdiðimi biliyorum Ýþte bunu bildiðim için yýllardýr can çekiyorum
Ýbrahim KANDAMAR
12.08.2006 Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi hüzün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.