Kafam karmakarýþýk, Yüreðim yorgun. Dinlenmek istemeyecek kadar yorgun. Kendime kýzýyorum, Yanlýþlarým doðru mu ? Doðrularým yanlýþ mý ? Bilmiyorum. Aðlamak rahatlatýr derler,aðlayamýyorum. Sanki bütün duygularým bitmiþ gibi. Sevmek yanlýþ mý ? Yanlýþ deðilse; Yanlýþ insaný sevmek yanlýþ mý ? Tabi ki diyeceksiniz ama Gönlün,kalbin seviyorsa Kýz istediðin kadar kýz ama yine seversin yine seversin. Yeter diye baðýracak bir yer ararsýn. Bulamazsýn.. Tek isteðin vardýr severken sevilmek, Yanýnda yürümek, Ve sarýlmak boynuna. Ama bunlar olmayacak sadece bir hayaldir. Vazgeçememek,yanýndayken dokunamamak, Boyuna sarýlamamak var ya canýnýn içine saplanan bir býçak gibi Beklemek deðil de hiç senin olmayacaðýný bilmek çok koyuyor insana.
Sosyal Medyada Paylaşın:
özlem91 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.