-SELİMİYE’NİN GÖLGESİNDE BİR GÜN-

Ufuk
Uçsuz bucaksýz ovaydý
Güneþ
Kendini kasýyordu hafiften
Kutlu bir davaya adanmýþ ömürler
Bir baþka alemin nefesini duyuruyordu.

Bir gül bahçesi o esnada
Karþýlar dost yürekleri
Bir cennet bahçesi ki
Hz. Peygamber’den niþane
Müezzin mahfilinin ayaðýndaki laleyse
Görenleri sevk eder düþünceye
Bir kum saatinin mi habercisi, bilinmez.

Zebercettir tesbihim
Bir mimarinin gizemiyle örülüdür mirim
Ruhunu üfürür de yorgun gönüllere
Gök kubbeden süzülen ýþýksa
Nur olur düþer kalplere.

Balkan harbi buruk bir hatýra býrakýr
Top mermileri gerçekte yürekleri deler, geçer
Neylersen eyle ey küffar!
Bir ulu mabedin burçlarýnda
Ýlelebet dalgalanýr sancaðým
Kaç asra hükmeder kim bilir ahým?

Meriç nehri ki
Feyizli topraklarýn müjdecisi
Arda ve Tunca ki
Kýz kardeþleri onun
Buðdaylar her dem baþak verir
Yitip gitmeyen zamanlarýn bereketiyle.

Düþünüyorumda bir an Edirne’yi
Dinliyorum tüm ahengiyle ney’i
Su sesi saba makamýnda billurlaþýr
Sevgiliye kavuþur ruhlar, olgunlaþýr da.


L.T.








Sosyal Medyada Paylaşın: