Kimseye... Cesaret edip söyleyemiyordum Aczi yeti ve çaresizliði sabýr biliyordum Kime ne soracaðýmý ve nasýl içinden çýkacaðýmý kestiremiyordum Sosyal þartlar altýnda maðdur ve mahzun bir kiþilik kimliðinde geliþiyordum Çok küçük yaþlarda ve çýrak olarak verildiðim mekanlarda þefkati uzak buluyordum Hamiyet beklediðim, samimiyet dilediðim büyüklerden, gözlerinden kýzgýnlýk görüyordum Herkesin öðle yemeðini bakkaldan alýrken, ben yemek yemeðe fýrsat bulamýyordum, aç olarak eve geliyordum
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.