o görmediðin dað benim hiç çýktýn mý yamacýma indin mý ki sarnýcýma zemheri karlarý eriyip sýzdý bedenime bütün yaðmurlar bana yaðdý sýðýndýn mý
bulutlar yarýp þimþek þimþek çaktýðým gökle yer arasýnda alev alev köprülendiðim aðzýndan alevler fiþkýran kerem deðil lavlarýnda kül sönen benim
uzandýðýn denýz kýyýsý yuvarlandýðýn yeþil kopardýðýn çiçekler yüzüne çarpýp giden rüzgarda ýslýk ýslýk türkülenen ses
senin bilmediðin sevgiler saldým duymadýðýn dualar ettim ardýnda hiç eksilmeyen gölge var ya gece gündüz yitmeyen her düþtüðünde doðrulananan sen deðil sarýlýp tutan benim
sevdayý sardým sana tüm renkleriyle kanat kanat bir gün kalkacak gözlerinin perdesi çýkrýk çýkrýk salýnacaksýn bana ben kendimi kapattým sana o muhteþem an’a
Ahmet Coþkun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Coşkun 1 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.