ESKİDEN

Vakitsiz öten bir hýoroz sesiyle
Ýrkilip de kalkmak vardý eskiden.
Köz taþýrdýk komþu mesafesiyle
Ne kibrit, ne çakmak vardý eskiden.

Esirgerdi Kadir Mevla’m kulunu,
Yad ellerde garip koymazdý onu,
Ne kimse bilirdi gurbet yolunu
Ne de hasret çekmek vardý eskiden.

Haroda lazutun, merekte otun
Var ise karnende iyiydi notun,
Kim alýrdý böyle çuval çuval un
Dað- bayýrý ekmek vardý eskiden.

Akýl iþi deðil, bu iþ delice,
Nikahlarý kýyýlýrdý gizlice,
Göz gözü görmezdi gerdekten önce
Ne flört, ne el sýkmak vardý eskiden.

Saðdýçlar koyardý iþi yoluna,
Böyle almak yoktu kýzý koluna
Para- pul saçardý damat geline
Hep çatýya çýkmak vardý eskiden.

Bilmem ki gençlere bu zülum niye?
Dil dökerdik eþikteki bekçiye
Oynayan kýzlarý görelim diye
Çiçinadan bakmak vardý eskiden.

Kanýmca manasý þu idi bunun,
Sað- salim dönmesi içindi onun,
Evinden ýraða giden yolcunun
Ardýndan su dökmek vardý eskiden.

Aziz dostum, neden gider aðrýna?
Yokluk yara açmýþ kulun baðrýna,
Bir evlek yer edinmenin uðruna
Ormanlarý yakmak vardý eskiden.

Yanýk Ozan düne bir bir göz attý,
Dün yaþanan hayat, gerçek hayattý.
Ne sevgi, ne ekmek, ne su bayattý
Ne küf, ne de kokmak vardý eskiden.
Muhammet AVCI/ Adapazarý

Sosyal Medyada Paylaşın: