Dün geldiðim ezelden bu gün yolcu biriyim
Masum olan ruhumu ateþte yandýrmýþým
Sanki ölüm yok bana… Ölmeyecek biriyim!
Herkesi inandýrmýþ… Kendimi kandýrmýþým
Bihaber yaþamýþým… Þu ilahi kurgudan:
Nebi diye gelenden cemali eþsiz nurdan
Gaiplerden bir ses ki: her gelen göçtü burdan
Sen de yetiþ onlara… Tenin balçýk, çamurdan
Ruhum ateþte yandý… Bedenim düþtü köze
Ki, mutlaka her canlý bir gün dönecek öze
Gene bir gün gelecek ameliyle göz göze
Gerek var mý bilemem… Var mý ki baþka söze?
Sonsuzluk âleminde yol alýrken bu gemi
Düþünmeden bu âný… Yaþamýþýz her demi
Ey Muhammed Mustafa!.. Yaralarýn merhemi
Mahþerde kanat eyle üstümüze gölgeni
Ýki cihan Serveri: benim ümmetimdir de
Onun mekâný yurdu senin kümbetindir de
Ýþlediði her amel benim sünnetimdir de
Bensizliði yaþamýþ… Gariban, yetimdir de
Arýnmadý bir türlü… Ruhumdaki bunca kir
Bir gün gözü doymadý… Hep aç kaldý… Hep fakir
Düþünmedi ki bir gün gelecek Münker – Nekir
Böyle yaþadým gitti… Bilmem ki kaç senedir
Su diye akan çeþme ya kir aktý ya irin
Samimiyet sýð oldu… Riyakârlýk çok derin
Farkýna vardýk lakin… Hakikat olan Bir’in
Ýçindeyiz kapýsýz… Penceresiz evlerin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.