Yaşam dediğimiz

Yaþamýn kývrak ucube sokaklarý
Belliki uzun yýllara uzanýr yollarý
Saniyeler saatlere, haftalar aylara
Vakit onulmaz keder býrakýr içine

Seni acýtan yorgun bedeninle
Depreþen anýlara tüküren yalnýzlýða
Özlem vuslat dolu yarýnlarda da
Giyinirsin üstüne þehrin sessizliðini

Umut dileyen üþüyen adýmlarla
Vakur bir hüzünle izlersin hayattý
Doðmayan sabaha baðýra baðýra
Yangýnlarda küllenir yüreðin

Ritimlerle ikiye bölersin ömrünü
Sevgiyi yitirdiðin ucube sokalarda
Bin kasvet kalýr kalan gövdende
Bulvarlara varoþlara ve sahte aþklara

Vurulur baharýn, kýþýn, yazýn
Kýrýlýr dal misali örselenir her yanýn
Yinede koþarsýn umuda doðru
Kalan mutluluk kýrýntýlarýyla

Gamzeye dolan gülücüklerle
Bakar durursun camýn buðusunda
Çiçeklere, kuþlara, böceklere..
Insalara ve mabet gün yüzüne

Ýçinde kýrýntýlarý kalmýþsa yaþamýn
Hasad yaptýðýn kalbin odacýðýnda
Umut baðlarsýn yüreðinin bahçesinde
Koþarsýn ardý sýra serüvenlere..
Ve..
Hayatýnýn son hasat mevsiminde.

Gül Tekçe (YAÞAM DEDÝÐÝMÝZ) 28/5/2015


Sosyal Medyada Paylaşın: