Her gün Sökülüyorum Þu hayattan ve Biraz daha Hüzün yürüyorum
Cebime Açýlýyor hep kapýlar Oysa içimde Anahtarsýz duvarlar Her birinin Ardýnda alýn çizgilerim Küsmelerim
Biraz daha Uzaklaþýyor gözlerim Kýrýk çýtalý Kuyruksuz uçurtmalardan Oysa Keþfi bekler Odalarda çocuklar Ama ne gelen Ne soran kilit sýrlarýmdan
Namluya Sürülmüþ gibiyim Filizlenmesem topraktan Taþýnmak Bu dünyadan ebedi Aðaç benim Hava benim su benim Tutmasa Ellerimi kuþlar Benim en güzel yalnýzlýk
Ýsimsiz Þiir kokuyor yaþam
Ve Notasýz bir adam Geceyi geceye yazýyor Sökülürken Ömür o sabahlardan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bülent Kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.