dünyanın altı

hepsi birbirinden güzel gün
nasýl baþlayýp bitiyor anlamak mümkün deðil
aklýmýn yetmediðini düþünüyorum çoðu zaman
az önce yosunlu bir rüyanýn dip akýntýsýndan çýkmýþtým
üstüm baþým deniz kokuyor
limanda baðsýz bir tekneyim öteden beri
sevmem baðcýk tutan zevatý


elimi boynuma götürdüm
baþýmý aðýr aðýr saða çevirdim
ense kökümde gýcýrdayan bir þamandýra
kan vurdukça geniþleyip yalpalayan
damarlarda yolu bilmese
tutmayacak boynumdan aþaðým
duvar korkusundan kekeme lob dob lob dop
zonkluyor iki kelime yanyana gelse
vukuat var
eteðimde bi kucak taþ
duvarý yükseltmek için deðil
boþluklarý doldurmak için
Ayný hat üzerinde gidip gelen trenleri
raydan çýkartmak için
patlatmak için bütün camlarýný pencerelerin
iyi halden azýcýk yatanlarý uyandýrmak için
þahsýna deðil
þerrine þeytanýn her yerde

çok zenginim bu ara
umut besliyorum ellerimle
bak uçak geçiyor
tiren bak
demir kahramanlar geçiyor
yaslý naðmelerle gürül gürül
ve damla
bi de erken ölmese çocuklar
þu masal halleriyle
her yerde

yaþamýn içinden nasýl ki
soðuk ölüm çýkar





Sosyal Medyada Paylaşın: