Uyudum uyandým hayallerde düþlerde acýmasýz karanlýk bir gece sanki sýrtýmda büyük bir býçak yarasý nereye gitsem gözlerimde kan siziyor güneþe sersem de kurutmuyor, gözlerimde düþen hayallerimi düþlerimi saldým hep peþinde þimdi acýlar taþýyorum yarýna.
belki güneþ doðar sabaha içimde kapanmaz bir yara aðlarsam toprak kokar zaman sende koþar sende biter yasaklar altýnda kaldý senli düþlerim.
ömrümü yýllara verdim caným dedim canýmý yoluna serdim bazen ateþ gibi yandým kül oldum süründüm toprak oldum dört bir yana savruldum güneþ çoktan battý yine acýlar taþýyorum yüreðimden yarýna.
parça parça bölündü uykularým yaralý yorgun düþlerim birazda yarýna kalsýn hüzünlerim güneþ batarken þu daðlarýn ardýnda yine hasret gözyaþlarý düþtü gözümde siðmiyor içime sensiz yaþamak ben sadece küstüm hayata umudum kalmadý artýk yarýna .
Þiir_YARALI_34/Avusturya Sosyal Medyada Paylaşın:
Hakan Yarali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.