ben çocuk o çocuk sadece bir dakika önce tanýþ olduk ben konuþuyorum bitiremeden o baþlýyor o bitiremeden ben baþlýyorum yeniden ben þiirleri kelimeleri döktüm masaya o çizgilerini, hepsini bir bir saydý çizdiklerini çizemediklerini ben de bir bir saydým yazdýklarýmý yazamadýklarýmý
sayýsal dedim sevmem dedi ben sevdiririm dedim þiir dedim ben bilmem dedi ben öðretirim dedim hemen öðrettim ahmed arifi bir cemre gibi düþtü þiir içine
iyi çizmen için sayýsala ihtiyacýn var iyi görmen için aþka baktým ki o âþýk ben âþýk baktým ki ben deli o deli o çocuk ben çocuk
yaþýný sordum on üç dedi dedim yok sen girince içeri on dokuzdun inananamadý sahi mi dedi evet dedim sen büyümüþün ama içindeki çocuk hiç büyümesin senin içinde bir yeryüzü var ne çok keþfedeceksin bir ceylan gibi, ýrmaklardan sekeceksin
önce sevmeyi öðreneceksin çizgilerinde sonra ihaneti keþfedeceksin bazen kuþ olmaya kalkacaksýn çok uzaklara kanat çýrparken bulacaksýn kendini sonra yorulunca, bir adaya konacaksýn bakacaksýn gökyüzüme, binlerce güneþ göreceksin
bahar gelince kýrlarda ki papatya olmayý öðreneceksin yaðmurdan sonraki toprak kokusu olmaya özeneceksin ya bir de arýlarý görsen, hemen kraliçe oluvereceksin çocuk sen sen çocuk, ben çocuk deðildi hayat çocuklar da bir gün çocuk olur bu bahçede kýþ boran görme sen ömründe ama onlarý da çiz sen gönlünce
bir bahçe ki bu bahçe, sen ne olmak istersen onu çizeceksin, habire çizeceksin habire o yüzden ne kadar büyüsen de hiç büyüme çocuk, sen hep kal bu bahçede nasýlsa bir cemre düþtü bugün, gökyüzüne
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET DEMİRKAPI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.