ÇAĞIRDIN MI HİÇ?
Kendin gibi sanma herkesi gönül.
Canýn sýkýlýnca baðýrdýn mý hiç?
Sýk döþenmemiþtir parkesi gönül.
Muhtaç olduðunda çaðýrdýn mý hiç?
Lafýn oturunca þýk gediðinde,
Ona sözün tatlý olmadýðýnda,
Soðan, sarýmsaðý çok yediðinde,
Yanýnda bilerek geðirdin mi hiç?
O sana muhtaçken güler yüzlüdür.
Verdiðini alýr, çok aç gözlüdür.
Sen aç gezerken o fazla gazlýdýr.
Dururken çamlarý devirdin mi hiç?
Cebin kabarýkken seven ulaþýr.
Azcýk dara düþsen anda dolaþýr.
Gizli sýrrý bilse her an bulaþýr.
O mutluyken dokuz doðurdun mu hiç?
Son nefes boðaza tam týkanýnca,
Arzusu kýrýlan dost yakýnýnca,
Dursunî sözünü hep sakýnýnca,
Sen son can havliyle böðürdün mü hiç?
Dursun Yeþil –2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.