Gece bir sigaranýn dumaný gibi uçup gidiyordu ellerinden. Ve adam dün gibi yalnýz üþüyordu bacaklarý. Ve kadýn kim bilir nerelerdeydi. Yalnýz mýydý? kim bilir. Adam üþüyordu her zaman ki gibi ve hiçbir zil çalmýyordu. Ne telefon ne kapý nede baþka bir þey kalbi hariç.
Oysa ýsýna bilirdi bu buz kesen gece bir sesle aralanabilirdi sigaranýn dumaný. Ve yarýn ki güneþ doðrula bilirdi birlikte. Ama alýnanlar alýndý ve verilenle verildi. Ve hiç baþlamadan biti bir iliþki.
Sosyal Medyada Paylaşın:
azat welat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.