Sen saatlerce beklersin, Sessizce umutsuzca,Dünyanýn tüm telaþýna raðmen, Aklýnda hep sorular ,nafile geçen yýllar. Tam unuttum sanýrsýn anýlar seni yakalar.
Suyun akýþýnda,yaðmurun yaðýþýnda, birbaþýna kalýþýnda Kalbinin her atýþýnda kapýnýn her çalýþýnda sadece beklersin. Duymak istersin onun sesini, Özlersin ýlýk nefesini.
Kabul et artýk giden gelmiyor geri,ne kendisi nede sesi. Ýþte anlarsýn o zaman kendine ne ettiðini. Ne için ,kim için sevdiðini boþ yere kaybettiðini. Ve anlarsýn seni sen edenin kýymetini.
Ömür biter bekleyerek Ahlar vahlar çekerek. Deðmezmiþ dersin bir gün, Ýþte o gün piþman öldüðün gün
M.Borazan
Sosyal Medyada Paylaşın:
mine borazan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.