Yalnılığın Busesi

Öyle bir sýzar ki gecenin koynuna
Ellerini dolayýp, o zarif boynuna
Karanlýðý öpüp düþerse soyuna
Umutlarý kýrýp, yüzünü gösterir

Tenha bir vakitte, seviþir heceler
Gönüle sýðmayýp, çekilir perdeler
Yalnýzlýkla derin, uykulu yerdeler
Tutkularý inletip, rengini gösterir

Bir sabah güneþi, vurur iken cama
Hasret ile akar, nemli gözler ama
Duvarlar ýslatýr, yaðmur inen dama
Buseni kondurup, zehrini gösterir

Hesapsýz sözlerin, gönlünü incitir
Yalnýzlýk busesi, yeþermez ürkütür
Zamansýz ekinler, toprakla küstür
Sevginin mevsimi, özünü gösterir
Sosyal Medyada Paylaşın: