Tek sevdiðim sen oldun, þu yalancý dünyada, Senden bir baþkasýný, yar diye dilemedim. Kader kadý, ben mahkum, felek gelmez imdada, En büyük suçum seni, sevmekmiþ bilemedim.
Hüzün yoldaþým oldu, yaþlar aktý gözümden, Senden ayrý düþeli, bir türlü gülemedim. Dünya alem bilsin ki, ben dönmedim sözümden, En büyük suçum seni, sevmekmiþ bilemedim.
Seni gördüðüm zaman, titriyordu dizlerim, Uzaktan bakýp durdum, yanýna gelemedim. Belki dönersin diye, hep yollarda gözlerim, En büyük suçum seni, sevmekmiþ bilemedim.
Senden ayrý kalýrsam, ölürüm sanýyordum, Kýrký çýktý yýllarýn, bak hala ölemedim. Görmediðim günlerde, geçmiþi anýyordum, En büyük suçum seni, sevmekmiþ bilemedim.
Seviyorum dedin de, söyle ben mi çark ettim? Gözlerimdeydi resmin, bir türlü silemedim. Kýr kalemi hakim bey, bu cezayý hak ettim, En büyük suçum onu, sevmekmiþ bilemedim.
24.05.2016 Avni Temiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
avnitemiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.