Küçük ve saftýk... Öyle temizdik ki, dünyayý hep öyle kalacak sandýk... Sanýrdýk herkes mutlu, herkes sevgiden olmuþ deli... Oyunlar oynar, rollere girerdik... Kahkahamýz kuþ cývýltýlarýna karýþýr, Gözyaþýmýzý alýp götürürdü bir deli rüzgar... Gördüðümüz her þey yeþil ve mavi... Tek derdimiz ezandan önce eve girmekti... Büyüdükçe anladýk ki Ne herkes mutlu, ne her þey renkli... Meðer bir aldatmacadan ibaretmiþ, Ya da sadece bir heyula... Herkes kendine biçtiði rolü giymiþ meðer.. Ýnsanlar bu kadar mutsuz ise eðer... Büyümeyin çocuklar, kalýn orada Sizi en çok anneniz sever...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cemile KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.