[ Düþtün yine aklýma
Ey bahar yeþil mantonu giyinmiþ kuþanmýþsýn
Çiçekler açýp açýp soluyor her yerde
Her solan yaprak topraðý örtüyor
Yaðmurlar yaðýyor dökülen yapraklarýn üstüne
Nefesin ýslak kýsa etekli
Entarisini giyinmiþ sarý ýhlamur çiçekleri
Gözyaþlarýný döküyor bulutlar avunuyor
Ve baþýný okþuyor daðlarýn akþam güneþi
Her yerde dalgýn yürüyen insanlar akþam üstü
Yorgun argýn boþ boþ bakýyor gözleri
Baktýðý yeri görmüyor
Belki de her gün ayný sokaklarý caddeleri eziyor adýmlarý
Ve kiminin içinde yeþil doða ovalar kýrlar geçiyordur
Kimbilir görünce ekmek ufaðý toplayan kaldýrýmda bir serçeyi
Yetim bir yalnýzlýðýn kalabalýðýnda
þehrin caddelerinde insanoðlu
Tepiyor kaldýrýmlarý köþebaþlarýný geçiyor bir bir
Silik silüetini bakýyor en çok vitrinleri seyrederken
Sýklaþtýrýp adýmlarýný belki de kendinden kaçýyor en çok!!
Yeni geceye soyunmuþ kent ýþýklarý
Uzaklarda açýk deniz
Suskun ýrmaklar
Solmuþ akasyalarýn çiçekleri
Ah! Yol yorgunu þu þehrin göbeðinde oturan yaþlý çýnar
Yaz/a hazýrlan mevsim deðiþiyor bahar artýk yoruldu...
Nurten Ak Aygen
23.05.2016
]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.