Aðzým karanfil kokuyor
eskisi kadar sýk yýkanamýyorum
sen kokmaya baþlayýnca ancak
tenime deðiyor su
kendimi oldukça rahatsýz hissediyorum
yüzüm gözün sen içinde
toparlamaya çalýþsam
buluyorum kendimi bir odada
sessizlik hakim oluyor
ve adýma amansýz kararlar
asýlsýz nefes alýþlarýmý hissedince
iyice yýkýyor beni hayat
temizleyecek türden deðil
kirden uzak olmaya çalýþtýkça
içimden çýkamýyorum
dört duvar arasý
aþiyan da yaþýyorum
diþlerimi acýtýyor
baþlamam gereken bir çok þey var
ve verilecek bir o kadar borcum
tam baþlayacaðým derken
uzaklaþýyor benden kumbaram
parkam ve içindeki
param
parça
Lambada bir parýltý
bütün amacý gözüme girmek gibi
ben görmezlikten geldikçe
o yanmaya devam ediyor
ýsýnýyor ýsýndýkça
ve üstünde gölgesi
ýþýðýn karanlýðýný gördüm
uðrunda ölünesi bir karanlýk
adý da gölge
lambadan bir ses
..TIK
sinekti sanýrým ölen
üzerime konar sanmýþtým
bunca kirliyken ve paslý
yanmaya gitti benim gibi
anladým o da yaslý
ve bana gelmeyecek kadar haklý
günler üzerime yürüyor bu aralar
son sigaramý tersten yakma tehlikesi yaþadým
umudumu yüklediðim bu liman
kaldýracak binlerce mülteci arýyor
biraz felsefe bakýyorum
hemen filozof
biraz kitap okuyorum
hemen alim
biraz insan seviyorum
hemen aþýk oluyorum
bende kendime inanamýyorum
yaþamak buysa eðer
asýlsýz yaþýyorum.
’Gök çe’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Therese Levasseur Salıncak 8:2=0 Burası İzmir bayım Vurun sazı tellerinden Sabahın körü Sıcak rahle Ruhsuz adam. Minik akordiyon Trım trak