kalemin kurþunu vurdu beni,
bir imla hatasý gibi duruyor hayat,
boyasý yetmeyen Van Gogh’un resminde.
kendi kendime daðýlýrsam iþte bu kader,
evi barký, bir de uçurtmasý çizilince,
herkes çekilir gider,
yalnýz kalýr pastelleri olmayan bir çocukta keder.
demek ki hayatta,
ya pastellerin hazýr olacak,
ya da bir ayaðýn hayatýn dýþýnda olacak,
kaç kapýsý varsa kaçmanýn,
hepsini çalacak,
ve bir gün yaðmurlu bir rüzgârýn,
omzuna yaslanýp,
soracak:
bir bakýþta kýrýlýr mýyým?
tutarsa ellerimden büyük bir parmak,
adýna hüzün derlerse,
çizemezse ressam mutluluðun tablosunu,
iþte, iþte o zaman bulurum,
yalýnayak kaçanlarý benden,
kýrýlýrým, bir bakýþta,
ölür giderim bir kaçýþta.
yanlýþ yaðmurlarda ýslanmaktan,
yaralandý sebebim,
bu yüzden ebabil!
ilk bana at hamallýðýný yaptýðýn taþý,
sen ey kaçmanýn ayaklarý,
fýrlat beni bir uçurumdan,
azad et acýlarýmý,
benle beraber gel ey kaçýþ,
kaçýþalým karþýlýklý,
birbirimizden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.