Hala sümüklü bir kýzým ben Oyuncaðýný düþürüp kýrmýþ... Gözlerimde birkaç damla yaþ durmakta... Oysa çoktan yitip gitti umutlarým Ve artýk Üsküdar’da sabah olmakta...
Korkularým var yine geleceðe dair, Sevdiklerim, sevemediklerim... Bir kez alnýmdan öpseniz beni Belki de tüm yaþananlarý affederim.
Hala o minicik kýzým ben... Diz kapaklarýmda durmakta yaralarým... Oysa bütün dünyanýn yükünü, Bir sevgi sözünüzle kaldýrýrým.
O ufacýk kýzým ben hala, unutmayýn sakýn Yüreðimi hala aþkla yýkarým. Binerek Anka kuþunun kanatlarýna, Kendimi Kaf Daðý’nýn ardýna saklarým.
Ve büyümekten, Bilseniz, nasýl da korkarým... Sosyal Medyada Paylaşın:
hatice nayır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.