UNUTURUM

Ýçimdeki hasret büyüdükçe öfkem kabarýyor,
Volkan gibi patlayýp yakmaktan,
yýkmaktan korkuyorum,etrafýmda ne varsa.
Bir daha diyorum sevmeyecegim,
Bir daha diyorum üzmeyecegim kalbimi,
Sussuþlarým duvarlara vuruyor hýrsýmý,
Bakýþlarým yollara daðýtýyor öfkemi,
Yandýkça içim, yanýyor ellerim,
Dokunamýyorum o sevimli çocuga,
Ardýndan bir daha diyorum,
Bir daha yürümeyecegim,
sonu görünmeyen yollarda
Bir daha atmayacagým kendimi,
Etrafý dumanlý boþluklara,
Kýrýlan ben zannedenler, bilmezler kýrdýklarýmý,
Göremezler etrafýmdaki yýkýntýlarý,
Tek tek uzaklaþýrým yýllarýn dostluklarýndan,
Tek tek tek’e düþerim ,
kaybedecek hiç birþeyim kalmaz,
Öfkem diner belki ama yýkýntýlarý kalýr ardýnda,
Durgunlaþýrým, öyle durgunlaþýrým ki,
Zaman donar , Dünya dönmez, su akmaz olur.
böyle bir boþlukta silmeye çalýþýrým herþeyi,
tekrar tekrar, acýta acýta,
Pusarým bir köþeye,Susarým unuturum.
Sosyal Medyada Paylaşın: