BENDEN BURAYA KADAR

Bu son þiirimdi.... Rabbe EmAnet olunuz.... Beraat Kandiliniz mübarek olsun....


EY Sevgili,
Ey Sevgililer sevgilisi, gönlümün Fatih’ i;
Ruhumu aydýnlatan adýnla
Cennetin yamaçlarýnda gezindiðim Sevgili;

Kadem bastýn yine þu fakir gönül tahtýma
Efendim, Sultaným;
Safa getirdim, esenlik verdin.
Sensizlikten kuruyon kalbim, çatlayan dudaklarým
Senin tahtýndýr,
Ve senin tahtýn ki; bütün kainattýr.

Ben hata ve kusur iþledim,
Bildiðim ve bilemediðim her neresi varsa
Amma yerin altýnda, amma yerin üstünde
Tahtýný kurmaktan, yeni düþtü her bir yerim.
Ve bende artý böyle diyeceðim
Ama sen, sultan oldun hep gecelerimde
Sultanlýk yaptýn
Amansýz ve vurdumduymaz asiliðe, bürünmüþ hallerimde.

Bir baht-ý karayým, bir dilenci ve geda suretinde
Yüz sürdüm, tokmaðýný çalýyorum,
Senin o þefaat esintilerinin buunduðu kapýnýn eþiðine.

Bir imkan daha ver ne olur
Bir imkan daha ver ki;
Þu alemin, en kör ve zifiri karanlýk noktalarýnda
Senin için yeni tahtlar kurayým,
Ne kadar renk cümbüþü varsa yeryüzünde
Tüm renklerin en beyazýnda sine’mi,
Taht gibi sereyim yere ve gelip geçenler
Çiðnesin geçsinler, ama ne olur yine Sen gel.

Bastýðýn her bir yer için
Bu bir Zühre kokusudur diye koklayayým, koklayýp
Beyaz zambaklarýn, yeni bir bahar muþtusuyla açýþý gibi
Burnumun direðini sýzlatayým.

Ey sevgililer sevgilisi,
Baðýþla, affeyle beni, yangýn var bak içimde
Bugün yardým günüdür,
Ey yer ve gök ehlinin sessiz sakinleri,
Tulumbalar alýnsýn, yýrtýlsýn perdeler, bulutlar ayrýlsýn iki yana
Haydi….
Yetiþin ne olur Allah aþkýna yangýn var,
Söndürün alevlerimi.
Bir yýldýz daha kaybolacak,
Þaha kalkmýþ o kutlu ruh devrilmek üzere
Atýlan gönül tohumlarý sarsýntýda
Duymuyor musunuz ey Ýnsanlýk
Bilinmeyenler ordusu, bizi çaðýrmakta.

Heyecaným, týpký ilkler ve ilk günkü gibi
Senden gayrýsýna eðilmek nedir bilmeyen belimi
Baþkasýna, baþkalarýna iki büklüm ne olur Rabbim eðdirme.

Ey Ademoðlu;
Bana okyanuslardan esip gelen bulutlardan
Bir daha sakýn bahsetme, ben çok gördüm,
Onlar yalnýz topraðý ýslatýr,
Bana gönülleri ýslatacak bulutlardan bahset
Bahset ki kalbim çok yaralý, bahset ki baðrým yanýk
Derdim Sen, dermaným da Sen,
Bir baþkasýnýn dermaný da nedir
Dertli gönlüm
Sen, Sen diye çaðlarken.

Aðla Murat aðla,
HÝÇ DURMADAN AÐLA,
Aðla ki; gözyaþlarýn coþsun ve çaðlayanlara karýþsýn,
Gözyaþýnýn damlalarýndan oluþsun deryalar,
Ve buharlaþýp göðün zirvesinde noktalansýn,
Arþ titresin ve sarsýlsýn,
Halime nigehban Rabbim de, þu bendelerine seslenerek;
O bulut da ne istiyor senden?
Ve olur da hani belki bir gün,
O ses gelir, bir güvercin kalbi gibi atan kalbime uyanýrsa
Yaralý, hicranlý gönlüme ulaþýrsa
Þu günahkar baþýmý öne eðerek diyeyim ki;
Katre katre gözyaþlarýmdan cem eden bulutlarýn
Sana hani þu Fakirin
Geceleri sessiz ve tenha bir köþede
Ýçin için günahlarýna aðladýðý,
Gözyaþlarýnýn haykýrýþý ve ikramýdýr diyeyim.

Sözlerim, seni anlatmaktan bizar ve yoksun bir halde,
Sözlerim, isminin namýyla, deðer ifade etmekte
Senin o eþsiz ve heybetli þan’ýn
Þu bendeye, kendi iç alemimden sana olan hissiyatýný
Dizelere dökebilme cesareti vermekte ve bu sözleriyle de
Bir nebze ötelerde þefatine nail olabilme derdinde.

Cürmüm o kadar zirve yapmýþ ki;
Sanki huzuruna çýkmadan evvel
Habibinin, sadýk dostlarýna beyan buyurduðun gibi
Ve bir hak dostunun da dediði gibi der ve seslerim bende;

“Rabbim! Ben ölünce yaksýnlar, kemiklerimi havanda ezsinler
Sonra rüzgarlý bir günde bu tozun yarýsýný karaya,
Yarýsýný denize atsýnlar ve Rabbim meleklerine emir buyurarak
Daðýttýðýn tozlarý topla desin, Rüzgar tozlarýmý toplasýn ve
Ýlahi huzuruna getirsin,
Sen sorarsýn ki kulum ne ile geldin kapýma
“Senden haya ettiðim için” diyeyim.

Ýþte þu anda bu satýrlarý yazarken
Haya ikliminden yoksun ve sýnýrlarý zorlarken
El pençe divan duruyor huzurunda,
Secdelerimi uzatýyor, seccademi gözyaþlarýmla ýslatýyor
Cevþenim, evrad-u ezkarýmla sana bir kez daha sesleniyor
Kendimce iniltilerimle, bu da benim vasiyetim diyerek
Belki de o bülbülün bu derdini kendimce dile getirerek
Yinelerken kelimeleri, bu dileðimi huzuruna arz ediyorum.

Ey Sevgili;
Böyle sýradan cümlelerle senden el e-man dilemek
Ve sen ibir nebze anlatmak ve dile getirmek böyle olmazdý,
Olamazdý ama cehaletim üstün geldi yine,
Sen yine de bana Rahmet hazinelerinden bir hazine olan Affýný
Þu mücrim gömlüme isminle, namýnla, sanýnla üfül üfül estir
Ve kalbime nakþeyle.
Pare pare temas etse de rayihalar
Bulaþýr belki cismaniyetime de.

Ey Sevgili;
Beni, cümle Ümmet-i Muhammedi, seni sevenleri
Rahmetinle baðýþla,
Cürmüm ile geldim, utanma ve sýkýlma nedir bilmeden sana ama
Bu sözlerim inþaallah o yüce katýnda
Makbul ve kabul ola.


Murat AYDIN
Sosyal Medyada Paylaşın: