Köy Çocuğu

Köy çocuðu

Çamurla boðuþmuþum, tozlu sokaklarýnda,
Esmerleþmiþ tenim bereketli topraklarýnda,
Geçmiþ tatlý hatýralarým bu ovalarda,
Köye doyamam köy çocuðuyum ben .

Hasretim ben doyamadým tatlý çocukluðuma,
Oynayamadým doyamadým güzel oyunlarýma,
Isýnamadým bir türlü þehir çocuklarýna,
Köy çocuðuyum ben bununla gurur duyarým.

Tenim beyaz deðilse temizdir kalbim.
Bilmez kötülük nedir benim nefsim.
Yediðin ekmek , içtiðin süt benim eserim.
Doðada mutluyum köy çocuðuyum ben.

Yener acýlarýmý bu güzel doða,
Hasret deðilim ki ben yalnýzlýða,
Azmetmiþim hep doðru insan olmaya,
Köye doyamam köy çocuðuyum ben.

Köy sevgisi ile yazarým ben sevgi üzerine.
Severim köyü seveceðim de ebede.
Sevgi ile çalýþýrým sevgi düþünürüm,
Köy çocuðuyum esmerdir benim tenim.

Turan Yalçýn
Tokat Sesimiz Gazetesi, 01.Þubat.1985

Sosyal Medyada Paylaşın: