Şiir bilmezdik Çocukken biz

Þiir bilmezdik
Çocukken biz
Roman olduk büyüyünce
Sürüklendik öykülere karga tulumba
Kirlendik kör vakitlerinde gecenin
Karanlýk hüzünleriyle
Gebe kaldý ruhlarýmýz
Sarhoþken
Sevdanýn sýr kapýlarýnda
Takati düþmüþtü gözlerimizin bakarken
Prematüre doðan Ýnsanlýða
Bakýma muhtaçken geliþememiþ duygularýnda
Yoðun bakýmýn küvezinde
Olgunlamamýþ ham beyinlerinle
Ýþte tam da burada þiir’i sürdü ateþe AÞK
Piþmesi için insanlýða
Sosyal Medyada Paylaşın: