yürek soyuldu zarýndan,
tüm tanecikleri açýkta kaldý fikrimin.
acýya daha açýk, sancýya çoklu gebe,
bedenim..
gurbet, modern hapishane
imiþ
meðer..
elin memleketinde
Ali’nin üzüntüsüne
Ayþe’nin sevincine
“bana ne” diyemiyor insan.
varlýðýný çevreleyen bir katman,
uzaklarý göstermiyor gözlerime.
bir âma gibi sesiyle yetiniyor
can’ým,
sevdiklerimin.
büyük büyük parçalar kopuyor haliyle,
yürek yine birleþiyor, usanmadan.
bu bir imtihandýr,
takatsiz kýlýyor caný.
caným acýyor,
inan.
baþka söz,
yok;
devekuþlu günlere devam..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.