Şairler kövrek olur...

Þairlər kövrək olur...

Þairin qəlbindən incə nə var ki,
Sözlərin içində kövrəlir ,yanýr...
Sərtə ,sərt söz deyər, özü sərt deyil,
Ədəb keþiyində sayýq dayanýr.

Gecəsi, gündüzü heç bilinməyir,
Sözlərin içində alýþýr yanýr.
Ýnsan zəkasýnýn dərinliyində,
Keþikçi əsgər tək məðrur dayanýr.

Toxunma þairin qardaþ qəlbinə,
Qəlbi uþaq kimi həzin aðlayar.
Sözləri neþtər tək sənin qəlbini,
Özündə bilmədən inan daðlayar.

Þairlik sən eþit haqqýn səsidir,
Ýnsaný insanlýq yola səsləyir.
Þairlik ədalət carcýsýdýr ki,
Bəþəri övlada hörmət bəsləyir.

Þairəm söyləyib eþqə düþənə,
Qýzmayýn, ötəri gəlibdə gedir.
Bu eþqin dəryasý elə dərin ki,
Üzməyi bilməsə özün məhv edir.

Þairlik dilimin ən baþ sənəti,
Ona hörmət eylə ədəbi gözlə.
Þairlik Koroðlu cəngisin deyən
Zəfər qazanandýr dəyərli sözlə.

Sən sözün özünə, hikmətinə bax,
Ən güclü ordunu belə saxlayar.
Þairlər aþiqin eþq həsrətini,
Ölməz məhəbbətə sözlə baðlayar.

Söylədin çox aðýr sözləri vardýr,
Yandýrdý þairin sözləri məni…
Əzizim, sözlərdə közləri qalýb,
Yandýrýb þairi, isidir səni.

Þairin qəlbindən incə nə var ki,
Sözlərin içində kövrəlir yanýr.
Sərtə ,sərt söz deyər, özü sərt deyil,
Ədəb keþiyində sayýq dayanýr...
22.07.2014.

Sosyal Medyada Paylaşın: