Yalnýzlýk sofrasý kurdum yine Buyurun hayallerim, dertlerim, umutlarým... Buyurun, geçin böyle... Ta gözlerimin içinden, yüreðimin en tenha yerine. Biriniz, "Ýki yüzlülük nedir?" diye konu açsýn. Konuþup anlatsýn biriniz bizlere. Yalnýzlýk sofrasýnda, gýybet sayýlmaz elbet bu konu bizlere. Hem dertlerim iyi konuþur. O zaten iki yüzlüler yüzünden çökmüþ böyle. Ne olur konuþturmayýn, Þu laf anlamaz, söz dinlemez umutlarýmý. Olmayacak duaya amin dedirtiyor sonra. Þu saf yüreðimi en çok o kandýrýyor, sözleri, vaatleriyle. Siz konuþurken aklýmýn ermediði bu konuyu Bende çözüm için el kaldýrayým semaya kederle Sizlerin haklý olduðunu anladýkça Çýksýn ahuzarým gözlerimden de Þu babamýn dediði; Hayýrlý kapýnýn açýlmasý için dua edeyim Rabbime. Var mýdýr o þeytan misali iki yüzlülerden bir fayda gören? Hayallerime bakmayýn sakýn, o anlamaz ki þeytan iþinden. Masumiyet bahçesinden misafirimdir kendisi, O tozpembe bakar þu kapkara hayata zaten En iyisi mi çaðýrýn vicdanýmý gelsin, Þu zýkkým yediðimiz yalnýzlýk sofrasýna. Bir kelam etsin sözün en haklý yerinden, Anlatýr o bize Bir yüzünü saklayan: iflah olmaz Vazgeçmez diðer yüzünden! Sosyal Medyada Paylaşın:
murad özdemir Abdulkadiro Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.