ilk harfinden tanýrým yalnýzlýðý
ilk nefesinden fark ederim kim olduðunu
keyifsiz bir ortamda akþam yemeði yeriz önce
sonra gecesi baþlar menzilli ötelere doðru
seviþiriz gecenin bir arka sokaðýnda gizlice
sabaha deðin
yaðmuru seyrederiz pencereden
yaðmuru seyreden kimsenin caný hiç sýkýlmazmýþ.
bakarýz bir türlü birbirini geçemeyen yaðmur damlalarýna
içimizde nisandan kalma hatýralar canlanýr
vahlanýp dururuz geçmiþten bugüne yapýlan yolculuða
ilk kez bu kadar yakýn durur yaðmur ve gözyaþlarýmýz
ilk kez birbirlerinin tenine dokunurken.
armaðan edilen bir hayattan yadigar
cisimsiz, maddesiz yaþanýlanlar
yýldýzlarda akþamdan katýlýr gecenin tutkusuna
bir semadan ötekine sürüklenip
öncesiz aþklara merhaba dercesine
uçsuz bucaksýz gece aðýnýn ortasýnda
küçük bir ýþýk göz kýrpýp durur
alýcý kuþun serçeyi pusuda beklemesi gibi
gecenin tam ortasýnda duygularýmýz soyunur
gýklarý çýkmaz ,utancýndan dakikalarýn
yalnýzca gecenin somut bir saniyesine veririz kendimizi
geçmiþten ve gelecekten kopmuþ
bir aný parçasýna tutunup
umurumuzda deðil hiç bir þey.
karanlýktan süzülüp ,tan gibi parlar
kemale ermiþ ,geceden kalan duygularýmýz
redfer