Karanlýk ilk defa gündüzleyin bastýrýr saatine bakarsýn artýk saatin dünya malý anlamsýz bir aksesuar gidecek yerin kalmadýðýnda kendini hissettiðinde bir orman kuytusunda aðaçlarýn yapraklarý hiç yeþil deðilmiþ dersin her aðaç ilk defa karþýlaþtýðýn dilsiz bir yabancýdýr ortada dehþet bir sessizlik var fýsýldasan atom bombasý patladý sanarlar sen aslýnda hep oradasýndýr dünya dedikleri bir köyde yaþarsýn birgün köy gider köylüler gider yaþadýðýn kadar ölürsün yaþamaya baþladýðýnda ölürsün bir dakikan bile yoktur iþte bu kadar yoksul...
Ýlker ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
barbor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.