Söyleme bilmesinler deðildi þarký Söyle, þöyle söyle Koþarken söyle, yokuþ çýkarken ve de inerken söyle Bulutsuz gökyüzüne, güneþin yüzüne karþý söyle Aya söyle öyle bakmasýn, ona söyle Kim bilmeze ve gecenin içindekine söyle Sabahý bekleyen sessizce bekleyene Ayda kalanlara söyle Benim adým turuncu de,benim adým turkuaz Ben tutulmaz kýsraklarýn kýsraðý Yelelerinde esmez hiç bir rüzgar,öyle söyle Seyreder usulünce, aah nasýl da uçuþur Rüzgarý hayran býrakan süzülüþle söyle Her telinin uçuþunda takýlan gözlerini býrak güneþe De ona de Ben henüz varamadým ki menzile Söylemeden gitme de Bir kez daha öyle,ta içime in En derin karanlýklara bir ýþýk býrakmadan söyle beni Öyle söyle ki;kimse duymasýn senden gayrý kimse Kimse,kimse, kimse Kimsesizlere bile söyleme Kum saatinin içinde kalan son kum tanesi olduðumu En son yangýndan kurtarýlana Sadece kalbine söyle
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET DEMİRKAPI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.