Uçurum kenarýnda düþen yapraðým. Damarlarýmda ilk akan su, Tenime ilk güneþ dokunuþu, Nasýldý. Mevsim bahardý Ve küçüktü ciðerim; Nefes nefes büyüdüm.
Rüzgar soðuktu. Temiz ve saf bir ýþýk süzdü gözlerimi Ilýk ýlýk aktý içime. Þeffaftým, Ay parçasý kadar yufka yüreðim Gülen yüzlerle, Eðildim selam verdim. Ben, küçük bir candým sade. Ömür bir mevsim Her saniye bir baþka anýyla Sürdü içimi. Her gün, bu ürün Kat kat oldu, Açýldýðýnda yemyeþil Can içinde ________candý gönül.
Ve hüküm geldi: Sonbaharýn ecel rüzgarlarý savurdu Narin bedeni. Uçtum...
Hafif kýrýlgan bedenim. Artýk ruha aðýrdý. Uçurum dibine varmadan Ayrýldý bedenden. Bir sarý hazan yapraðý kaldý. Akþamýn son ýþýklarýnda, Kýzýl bir yapraktý topraðýn kucaðýnda, Hiç can olmamýþ gibi uzandý. Siyah gecenin kapýlarý Üstüme, Kýyamet mührüyle kapandý.
(Mart 2010)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.