HEY ÇOCUK ! HİCRET ETTİĞİN YERDE DENİZ VAR MIYDI?

Sen doðmadan yazýlmýþtý fermanýn çöl sýcaðýnda
Kumlar kadar kuru fýrtýnalar içerisinde
Sen doðarken deniz suyu sýçramýþtý yüzüne
Dilinde tuzu kalmýþtý sadece, bozuk bir tadý vardý iþte…

Oyunlar oynardýn gecelere kadar kahkahalar içerisinde
Gözün önünü seçebildiði kadar.
Bilmediðin bir ses tonuyla konuþurlardý evin büyükleri
Tedirginlik hakimdi tv karþýsýnda bekleyenlerde
Uzaktan duyardýn önceleri “güüüüm” sesini
Belki de havai fiþeklerdi düðünün birinde
Düðünler her gün daha da yaklaþmakta
Helikopterden havai fiþekleri patlardý her gece
Þeker daðýtan yok eðlenen yok diye hayýflanýrdýn oysaki

Bir “güüüm” sesi…
Uzun bir sessizlik
Yaz ayýnýn bir gününde sýcaklar içerisinde
Kýzaran güneþ altýnda,
Toz bulutlarý içerisinde yükselen is
Ýs’in ardýndan baþlayan yalnýzlýk,
Ekmek kuyruklarý,
Bitiþ düdüðü çalýnmýþ oyunlar,
Gecenin geç saatleri,
Siren sesleri içinde,
Yarým uykular,
Battaniyeye sarýlmýþ umutlar,
Umutlar yükletilmiþ altýnlar,
Organ mafyalarý,
Ve senden habersiz karmaþalar...
Annenin çeyiz altýnlarý, birkaç birikmiþ dinar.
Hepsi babanýn sýrtýnda, yüklenilmiþ gamlarla birlikte
Mavi yolculuk için insan tacirleriyle derin pazarlýkta
Ve sen bunlardan habersizdin

Sabah ezaný vaktinde herkes ayakta
Eller havada bir þeyler istenmekte
Senin bilmediðin birinden.
Gözyaþý…
Hep çocukta gördüðün, bugün büyüklerde gördüðün…

Sýnýrlar çekilmiþ ülkenin topraðýna,
Ayaklar altýnda çiðnenirken telleri,
Gözlerin mavide mülteciydin artýk sen…
Mavi yolculuk baþlýyor istemesen de…
Hava nemli ensende kara bulutlar
Bot küçük doldurulmuþ çaresizlerce
Güneþ kalleþçe döndü sýrtýný
Karanlýklar, kanser gibi yayýlýyor boþlukta
Rüzgârlar delice,
Dalgalar hýrçýn
Savruluyor insanlar denizde
Uzun bir sessizlik…
Sessizlikten sonra bilirsin iþte çocuk
Zamanlar ölür o anda
Gözyaþlarýn kaybolur su ve gam deryasýnda
Sesin kaybolur erir yutan dalgalarda



Hatýrladýn mý çocuk þimdi
Dilin ucunda kalan tuz tadýný veren,
Metal kokardý þarapnel,
Yüzünde çalkalanan deniz suyunda.

Çýrpýnma çocuk
Býrak kendini denizlere
Uçarak git boþluklara
Bulutlar üstündeki yükseklere…
Çýrpýnma ki çocuk denizler utanmasýn
Bir kucak boyunla sýðmadýn dünyaya tabutlar utanmasýn
Atma kendini sahillere ressamlar çizipte aðlamasýn
Selam ver dünyaya çocuk
Sen açken tekrar yemek yemek için kusanlar
Nimetten utanmasýn…

Sosyal Medyada Paylaşın: