Paramparça
Sen gideceksin bu gece
Ben ilk defa bu þehire sensiz merhaba diyeceðim.
Ve yine ilk defa senin sesini duymadan uyanacaðým.
Ýlk günün aydýn olsun diye sen demiyeceksin.
Mesela...
Aðýz dolusu gülemiceðim yarým kalacak gülüþlerim.
Ýlk defa yüzünü görmeden bir gün geçireceðim.
Nasýl olacaksa inan hiç bilmiyorum.
Yokluðunu düþünemezken,
Þimdi...
Yokluðuna mahkum oldum.
Baksana sen yoksun diye güneþ bile doðmuyor.
Geceler çok uzun bitmek, tükenmek bilmiyor.
Gözlerim buðulu bir cam gibi yaþlar süzülüyor.
Ellerim...
Elini tutup gezerken huzur veren ellerin yok ya
Þimdi avuçlarýmým içindeki yangýný buz dolu kadehler söndüremiyor.
Sanki kelepçe takýldý gözlerime,
Senden baþkasýný görmüyor.
O yüzdenmidir bilmiyorum koca þehir bomboþ geliyor.
Bir anda hayalin canlanýyor bir ýþýk gibi karþýmda,
Gözlerin evet gözlerin;
Güneþ gibi doðuyor zifiri karanlýk geceme
Saçlarýn dalgalanýyor çýlgýn denizler gibi
Ve dudaklarýn...
Dudaklarýnýn arasýndan mutluluk dolu cümleler dökülüyor.
Ama kulaklarým hiç olmadýðý kadar çok çýnlýyor.
Sanki saðýr olacakmýþçasýna durmaksýzýn
Ve...
Kendime geliyorum elimde ki kadeh kalbimden farksýz
Paramparça...
Tek farký canýmý acýtmamasý
Kalbimin acýsý uykumu kaçýrýrken,
Elimdeki kadeh uykumu getiriyor.
Gözlerim kapanýyor zor açýyorum
Üþüyorum
Ve...
Tirtirtitriyor ellerim
Caným çekiliyor sanki
El sallýyorsun bana
Sonsuzluða uðurlar gibi
Yüzünde buruk bir gülümseme ile....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.