UNUTTUĞUM SOKAK
gelip de kimseyi bulamamak ne kötü
herkesin bir bir taþýnýp gittiði hayalet bir yer sanki
eskinin þen çocuk kahkahalarý,
mahalle arasý maçlarý,
limon sürülmüþ saçlarýyla genç delikanlýlarý
yok, hiçbiri yok bunlarý hatýrlarken
eylül ayýnda, ayrýlýðým sarý yapraklar gibi oldu sokaðýmdan
büyük bir þehirdi belki yaþadýðýmýz yer,
ama sokaðýmýz her þeyden daha büyüktü bize
kocaman bir ülkenin içindeyiz de
keþfedilecek onca yeri bulacakmýþýz gibiydi.
herkse bir gün büyüdü;
sokak , sokak otuz haneli, dar bir tünelmiþ
anladýk, o an þehrin diðer sokaklarýna hevesle daldýk
önce, okulumuz deðiþti
ta öteki sokaklarýn bilmediðimiz derinliklerinde idi
gidip gelirken yavaþ yavaþ unuttuk inimizi
kalemiz kendiliðinden düþüyordu adeta
sahipsiz býrakýþýmýz solduruyordu
önce çocuklar büyümüþ
sonra sevilen nineler, dedeler ölmüþtü
bakkal amca bile çoktan kapamýþtý kapýlarýný
balon ve þekerler bize yetmez oldu da ondan galiba
okullarýn büyüklerine gitmeye karar verdik
bir eylül ortasýnda komþulara son kez bakýp binmiþtim taksiye
taksi zaman yokluðundan geçer gibi geçti sokaðýmýzdan
eskimiþ evlerin üstünde "KÝRALIK" yazýlarýnýn aylardýr durduðunu fark ettim
kaldýrým taþlarýnýn kenar boyalarý bile bir asýrdýr vardý sanki
eski amcalar da yoktu artýk kahvenin önünde
hele köþeyi dönerken o koca arsanýn üstünde dikilen çok katlýlarý görünce
en çok o zaman anladým sokaðýmýzý ne çok sevdiðimi
sokaðýn en güzel ,en cennet yeriydi orasý
kuru topraktý, dizimiz paramparça
bazen kollarýmýz bazen kaþýmýz ,gözümüz
yani gazi olduðumuz , kendimizce savaþtýðýmýz yerdi burasý
ama çocuksu, öyle büyüklerin çocuklarý öldürdüðü savaþlardan deðil
bizim sebebimiz altý üstü, bir haftalýðýna kim kullanacaktý sahayý...
gülüyorum þimdi ama ne maçlar yapardýk be...
gerçekten çocuklar büyüdükçe sokaklar küçülüyormuþ.
sokaklar aslýnda bir akrabalýk yeriymiþ, en samimisinden
gelenler de hep gidenleri aratýrmýþ hem de çok özletirmiþ
sonra sonra anladým sokaðým benim mabedimmiþ..
ve eylül ayýnda, ayrýlýðým sarý yapraklar gibi oldu sokaðýmdan
geride býraktýklarým el sallarken ardýmdan, ben çoktan büyümüþtüm
sokaðýmýn büyüttüðü bir insandým
ve bir kez daha uzaklara gönderdiði
belki de bir daha dönmeyceði biriydim...
her þeyimin,en güzel yýllarýmý geçirdiðim sokaða
bir dahaki sefere dek elveda deyiþim eylül ayýydý
çýrak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.