Vedasý sonbahar yapraklarý gibiydi Ansýzýn esen rüzgarlarla yere düþen Yapraklar kadar deydi yüreðe O bilmese bile Nasýl düþtüðünü Yinede insan merak ediyor.
Bu düþüþ bendeki yalnýzlýðý doðuruyor. Her yerde bile beni yalnýz býrakmýyor . Kollarý var görünmüyor Sözleri var iþitilmiyor. Ben ondan nefret ettikçe O daha ,daha çok sarýlýyor Sanki o beni deðil Ben onu býrakamýyorum yada alýþtým varlýðýna Tek kiþiyim ben , birde ben O var olmak istiyor . Öbürü susmak Ýþte susmak , iþte konuþmak Ýþte en zoru konuþurken susmak Ne konuþulacak bir kelime Nede çivi çakýlacak bir yer kaldý . Bir sevgi var , bir de seven Ýþte seven kalpten sever iþte sevilmemek kalpte biter .
Celal AYDIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
celal aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.