bir çay bahçesi sessizliðinde ömrün bir anýnýn oturuyorum, ellerimde çay-sigara dostluðu karþýmda mavisini biraz eskitmiþ bir deniz.. bir kadýn sürüyerek ayaklarýný, -eskitmiþ giysilerini yýllarý gibi- yürüyor umarsýzca bir yolu... gözlerinde ne mavilik ne insanlar kafasýnda kim bilir neler kurulu ellerinde kim bilir kime ne hevesle uðraþtýðý bir eliþi... güneþin rengini açtýðý bir mavilik tam karþýmda alýyor içimden tüm kirli yanlarýmý... aklandýkça sana yaklaþýyorum sen oluyorum yeniden masmavi bir sen.. derken bir kuþ tam ortasýnda dalgýnlýðýmýn, dargýnlýðýmýn -uyandýrýrcasýna inatla ve seslenircesine bana çýðlýk çýðlýða ve kanatlarýyla dövercesine maviliði- atýyor kendi bir baþka maviliðin kollarýna, gökyüzüne... uzanýyorum ardýndan koþaradým çýrparak kanatlarýmý, deðer diye gözlerin gökyüzüne sýðýnýyorum bir baþka tonuna maviliðin..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Emre Suci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.