ruhlarý deðiþmiþtik
kör karanlýðýn kuyusunda
uyumuþken sesim
kendime ait olmayan benzerimi
çalan enerji vampirinin gözleri
kanýmý emiyordu
o beni biliyordu
soru iþaretlerini kazýyarak
kelepçeli hücrelerimdeydi
aydýnlýðýmý çalan güneþin
parmak izleriydi
sevmeye müsait olmayan zamanýn
ayak sesleriydi
kaybolmuþ
kaydedilmiþ zehirin
avucuma batýrýlmýþ
býçak izleriydi
gülüþünün sesi.
SenAY.