İklimini unutmuş bir sonbahardı şehir
Göz açýp kapayýnca kadar kýsa bir sürede terk edilmiþ olan bu þehirde, anýmý anýmsatacak hiçbir þey kalmadý.
Evet! Galiba unutulmayacak hiçbir þey yok derken haklýydýn…
Ýrin toplamýþ bir yalnýzlýðýn koynundan
Kývranarak uyanýyorum yokluðuna
Perçeminden kýskývrak yakalandý gün izleri
Yosun kokusundan sýzan iyotlu düþünceler
Bir bir yýkadý benliklerimi
Þapkalarýmdan dökülüyor þimdi anýlarým
Dudaklarýmda yanýk izmarit tadý
Avuçlarýmda sersemleþmiþ kelebek ölüleri
Kül tablalarýnda dibi getirilmiþ aþklarým mevcut þimdi
Unutuluyo®sun.
Kapalý bir þemsiyenin altýnda boðarken kendini
Yaðmayacak bir yaðmuru bekliyorsun
Kim bilir yaþamayý düþlüyorsun belki de
Rüzgârgülünün solgun yapraklarýnda
Hangi masaldý çalýþ anýmsamaya
Camdan bakan bir kýz vardý dünyaya
Islak dudak izleri fanuslarda
Mahremin kirlenmiþ ideolojisinde
Seviþirken bulmuþtu kendini
“Ýklimini unutmuþ bir sonbahardý þehir”
Yokluklar geçmiyordu eleklerden
Ve biz bulmaya çalýþýyorduk
Ýçimizi kaldýran kelimeleri
Eðreti bir yaþamýn koynundan
Aðlayarak uyanýyorduk geceye
Sonra biz oluyorduk
Kimliksiz bir orgazma yerleþtirirken yalanlarýmýzý
Unutuyorduk dilimizi
Konuþmamaya kasem etmiþ bir cüzamlýnýn koynuna
Siniyorduk
Gizleyerek yýrtýk þehvetlerimizi
Evet! Haklýydýn unutulmayacak bir þey yok derken
Bende unuttum
Durmadan aynadan bana bakmaya devam eden
O iðrenç adamýn kimliðini
Selçuk ERKÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.