Tüm Dünyanın yükü Tek benim üzerimde sanardım Ne olacak benim halim Hep düşünür dalardım Çıkmaz yola girip Açık kapı aradım Neden BEN diye Yaradana kızardım...
Zaman herşeyin ilacıdır bana dediler Öyle diye diye teselli verdiler Sonunda ben tek bunu anladım Zaman ilaç değilmiş asıl zaman Ömründen kaybolan değer İnsan herseye zamanla alışıyormuş meğer
Bir sağıma baktım Ne hallerde insanlar Kiminin düzeni bozulmuş Yuvası dağılmış Yerlere dizilmiş Tüm kurdukları Bir kalemde silinmiş
Başkaları en sevdiklerini kaybetmiş Açlık sefalet içinde Umutları yıllara dayanmıyor Acaba ertesi gün var olacakmıyız diye Her gece mum sönüyor Ertesi güne kadar umutlar yaşatılıyor
Soluma baktım hastalık dolu Biri kanser olmuş ölümü bekliyor Diğerinin bacağı kesilmiş Herkese muhtaç kalıyor
Hele birileri varki azınlıkta olan Her şeyleri varken fakirlik yaşıyorla Kimseye güvenemiyor Gerçek sevilmiyorlar Onlar paraları kadar varlar ama yalnızlıkta yok oluyorlar
Daha neler Anlatmak la bitmez Bizim elektrikler kesilse İmdat diyoruz hele telefonumuz Gitse İsyanlara giriyoruz İnternette olmazsa Tüm dünyadan kopuyoruz Başka yerlerde bombalar patlıyor Hergün çocuk anasız Ana evladsız kalıyor
Kendinize gelin ey insanlar Şükredelim halimize Yoksa rahatlıkmı battı Bilmem biryerimize...
Suphi Capaci Tarih 11.05.2016 Saat 08:49 Hamburg Sosyal Medyada Paylaşın:
Suphi Capaci Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.