KAYIP GÜL (7)

Bugün bir baþka benim için
Buruk bir bayram sabahýný andýran
Hüzün dolu sinem;
gülmeye ve huzura aç,
Gün belki bugün doðdu
ve sana hasretim þu anda
Ve sana muhtaç..

Oysaki EDÝLE;

seni sevmeyi, sevmenin hikayesini yazabilirdim..

Ýçimdeki kelimeleri bir dökebilsem þu kaðýda,
iki nehir gibi sineme varan
ýþýk hüzmesi gözlerini,
serin bir meltem edasýyla çehreme çarpan
o kahve renkli, beyaz köpüklü;
Bal tadýndaki, güneþten süzülen
ipeksi tel tel dalgalý saçlarýný
her okþayýþýmý,
içimi eriten o enfes nefesini dile getirebilsem,
dökebilsem kaðýtlara,
isyana bürünmese kalem,
yokluk göstermese ,
Ziyana girmese mürekkep,
içimdeki yakamozlar kýskanmasa;
anlatabilse,
dökülebilse inci inci sözcükler..

Oysa ki ben EDÝLE;

Sancýlý yüreðim ile cümleler arasýnda
Anlatamadan, dile getiremeden derdimi;
ölüp ölüp inliyor,
Ölüp ölüp diriliyorum.

Sana meftun olmak, sana aþk ile baðlanýp
seni sevmek , seni özlemek;
Hicranla yanan gönlümü
O kapýnýn eþiðine
Her dem yüz sürdürmek.

Ey EDÝLE;

Özlemek ölmek mi sence, bilemiyorum
Belki de özlemek;
Ölüm ile yaþam
varlýkla ile yokluk arasý bir þey olsa gerek
kalbimde hep yemyeþil yeþeren
ama bir türlü boy boy filizlenip
baþaklarýný yükseltemeyen,
çorak ve kurak çöldeki kum,
yeryüzündeki kýzýl topraklar gibi
bir kýrabilse kabuðunu,
bir aþabilse ruhundaki çamuru,
dökebilse, serebilse sere serpe içindekini,
nasýl dirildiðine sende þaþarsýn;
þaþarsýn EDÝLE...

Biliyor musun hayret ediyorum,
Þaþýyorum kendime,
seni sevmenin ve sana tutkun olarak kalabilmenin;
Destanýný, kitabýný yazacaktým
bir de bakmýþým ki;
seni özlemenin kitabýný yazýyorum mürekkebimle.

Sana dokunamamanýn acýsýný hissediyorum kalbimde,
Þu naçar kalýnan bedenimde
kaným donuyor sensiz,
hiç bu kadar acizkar olmadý,
Ve hiç bu kadar çaresiz.
EDÝLE..


Murat AYDIN
Sosyal Medyada Paylaşın: