KAYIP GÜL (4)

Doðum günün kutlu olsun....


Sevgili Edile;
Yeniden hoþ geldin;

Yitik kalbime aþkýn sembolünü getirdin geliþinle,
Tecelli eyledi viran kalbimdeki aþk tohumlarý þimdi
Akdenizin o taptaze, inci mercan güzelliðine,
yöneldim ya bir kez daha
Aþkla ifade edilir cümle oldu bu aþk, kainatta.

Ne zorluklar çekildi kavuþmanýn kaldýrým taþlarý arasýnda,
Aþk yolculuðun bile, miraç oldu kimsesizler kervanýna.
Geliþinle; yollar kandan, irinden ibaret deryalardan temizlendi

Karanlýk; alelacele gündüze çevrim yaptý
Üstelik, daha üzerinden zifiri karanlýðýn mahmurluðunu bile
Atamamýþtý.

Olsun Edile;
O sensizliktden yananlar rahatsýzlýk bile duymadý.
Gri fonda raks eden dolu yaðdýrmaya amade bulutlar
Ýnsan vardýr ki söylediði sözlerle büyür, söz vardýr ki, söyleyen insan yüzünden büyük

Güneþ en uzak mesafeden öyle bir geldi ki
Soðuk ve sert ruhlara þifa veren ýþýltýsýyla
O gündüzün can alýcý her anýnda
Hemde her bir noktasýnda
Gökkuþaðý renklerini yaðdýrdý, geliþinin habercisi olarak
Yol verdi bulutlar sana
Karþýyaka Baðýstanýnda açtý güller diyerek
Türküler çaðýrdý Efelerin Efesi namýyla.

Ay sevincinden salýncak kurdu bize,
Sallanýp
Semayý ve arzý, o muhteþem güzelliðinden
Onlara yansýyan ýþýltýlarýný seyretmemiz için,
Atmosfer býraktý zehrini kan susayan ve aþký kýskanan
Hasedinden çatlayan köhne zihinlere.

Al bu da benden sana saçlarýna toka olsun diyerek
El sallayan yýldýzlar uçuþtu baþýmýzda
Uçuþurken o gözlerinde beliren heyecanla
Hoþ geldin Edile..

Samanyolu;
hoþ geldin þerefine
Gözlerin görmediði,
akýllarýn hayal dahi etmekten yoksun
O enfes renkleriyle boyadý senin her bir yanýný.

Muhabbet tohumlarý ektim yokluðunda Edile;
Ama o muhabbet tohumlarý kurudu sensizlikte
Yaktý kendi kendini, zehirledi içten içe kendini
Ve
Ýki aþýðýn birbirine kavuþup bütünleþmesine engel oldu bilmeden.


Ey benim Edile’m;

Ne zaman yalnýzlýk rýhtýmýný aratmayan
Þarkýlarýn bile dile geldiði o yürüyüþ yoluna uðrasam
Özlemle gözlerim hep seni arayýp durdu.
Sayýsýz hatýranýn saklý olduðu o geçmiþin getirdikleri hayaller
Yýkýp periþan etti beni.
Seni düþünmediðim anlarýn acýsýný çýkardý sanki.
Hayallere gem vurmak istediðimde
Dökülmüþ periþaniyetimin habercisi oldu sevgin.
Sevginle ayakta kaldým ama nereye kadar.

Ýþte böyle düþünüp inim inim inlerken yokluðunda
Veryansýn etti çevremde dost bildiðim insanlar.
Sýcak bir gülüþe muhtaç þu gönlüme
Hep iyi günlerimde üþüþtüler yaban arýsý gibi
Bilerek soktular beni,
Bilmiyorum diyerek akýttýlar zehirlerini.
Ama hayalin rehberimdi, bir gün kavuþma gününü
Ýple çekerken garip halimle;
Iþýðýnýn denetiminde yollara döküldüm,
Uðradým ýþýðýnýn rehberliðinde kokunun olduðu her bir mekana.
Þekil deðiþtirdim belki bir gün çýkarsam karþýna diye
Süslendim gülünün o en taze renkleriyle.

Sen benim aþka kavuþmamda;
Bir mürþid gibiydin Edile..

Bazen her bir yok oluþa doðru gidiþlerimde
Gizlice müdahale ettin hep
Görünmez elini dualarýnla benliðime iþledin
Ýlmik ilmik dantela gibi nakþetmiþtin yine aþkýný
Hem pürüzsüz hem de kusursuz.
Araya elçi bile sokmamýþtýn üstelik.
Biliyordum yeniden açacaktýn ama belki eskisi gibi
Belki eskisinden de kötü
Kimbilir eskisinden bile daha azize.

Ben ümitvarlýk kuþaðýný baðlamýþ kuþanmýþtým savaþa gider gibi
Belki de sensizlikle bir savaþtý bu kýlýç kuþanmam.

Bu yolculukta Edile,
Nice engellerle, meþakkatlerle karþýlaþtýk ikimiz.
Gayret, azim ve yýlgýnlýk göstermeme….
Bizim kýlýcýmýzdý sanki, tek silahýmýzdý sadakat
Sadakatle birlikte yanýndan ayrýlmayý bile düþünmeyen
Aþk….

Týlsým neydi geri dönüþünün sence söyler misin?

Geliþinin muþtusuyla adýný duyunca yanmak mýydý
Yoksa Ateþ deryasýnda yüzerken ismini ateþe söylediðinde
Ateþin;
Ýsminin heybetinden sönmüþ volkana dönmesi miydi
Yoksa Karun’un servetini önüne yýðsalar
Dönüp arkaya bakmayý arsýzlýk sayarak
Servet bataklýðýndan o gül kokunun özenle korunduðu
Has Gül Dairesine edeple giriþ, saygý ve tazimmiydi sessizce.

Ama yokluðunda bu gönül Edile,

Bitkin bir halde, boynu bükük ve boynu tasmalý kýtmirdi sanki.
Nihayet geldin ve Hoþ geldin,
Bir varoluþ mücadelemde dar aðacýndan kurtardýn ya beni
Yolculuðun esnasýnda aþkýn hep taptaze kaldý,
Korudu izzet-i þerefini,
Muhafaza etti iffetini.

Köprüleri kurduk ya yeniden seninle
Hoþ geldin gönlüme,
Yayýl artýk sere serpe gönlümüm çayýr çimen yeþilliðine.
Kokun yansýsýn Doðularýn, Egelerin þehrine.
Ümitsizlik kýrýldý bak artýk, ümitsizlik engeli aþýldý yeniden
Dualar kabul olundu göklerde
Kuruyan dimaðlar ýslandý Gül’ünün geliþiyle.

Bir yanmanýn eþiðinden dönüldü bir kez daha
Kaybetme korkusu dumanla ismini yazdý
o muhteþem semalara
Kördüðümdür bu aþk, kimsenin gücü yetmez ayýrmaya
Rabbim kabul eylesin bu aþký birlikte yaþamaya
Ben amin diyorum yeniden
Aminler sana üfül üfül essin
Sen de bu duama AMÝN derken aþka yüz sürermisin?....
Sosyal Medyada Paylaşın: