bilirim iki farklý yüzü vardýr gecenin kendimden bilirim birinde burnumun direði sýzlar hasretinden diðerinde gidiþinin bilmem kaçýncý günü diye yokluðun tüter þehre sis çöker tüm çirkinliði örter de gözlerime biriken yaþlar hayalini örtmez
bilirim bu sisin ardý arkasý yaðmurdur gözlerimden bilirim bana uykusuz bir þehir yorgun bir yürek býraktýn giderken onca zamaný yol ettim de üzerinden bir çift sükunet verecek gözle de çarpýþmadý gözlerim yolu yokuþ mesafesi uzak iki þehir gibiyiz nicedir üstelik tozlu yollarýnda helak olmayý göze alabilecek kadar da þefkat dolu deðil gözlerin bilirim bu þiirler , bu þarkýlar , bu umut boþa Çektiklerimden bilirim
ne zaman unutmaya beþ kalsa gözlerini ne zaman birazcýk mutlu olmaya kalksam hüzün kapýmda biter hayýrlý olsuna gelir geçmiþim bilirim teselliler boþ , sahipsizlik boyunca ve ne çektiyse tatlý dilinden , güler yüzünden çekti yüreðim bilirim en iyi ben bilirim.... 09/05/2016 Can Çalýþkan Sosyal Medyada Paylaşın:
Can Çalışkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.