-------------------------------------------------------------------------------- evinin önündeydim yine dün gece gözlerim seni arýyordu telefonun cevapsýz evinin lambasý yanýyordu sanki pencerndeki o ýþýk mahalleni aydýnlatýyordu inanki o kaldýrýmlar o caddeler seni bana anlatýyordu
yine seni düþünüyorum bir tanem çýnlasýn kulaklarýn sensizdi sokaklarýn bensizdi þimdi o dudaklarýn dermensýz dert oldu miniðim kalbimde býraktýklarýn bilmiyorum senden sonra sayýsýný saçýmdaki aklarýn
belki ben acýlarla kahrolup kapýnda beklerken sen en derin uykularýnda melekler gibi uyuyordun gecelerin uykusuzluðunu birbirine eklerken o an sanki mahallende senin kokunu duyuyordum
cevapsýzdý kahrolasý telefonun bir kez daha en iyisi sessizce terketmekti mahalleyi hoþça kal sevdamýn kadýný belki çýkmam sabaha kim anlar ki þimdi benim gibi aþkýnla bitmiþ deliyi
Sosyal Medyada Paylaşın:
turanbayburt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.