ruhumun altýnda kanayan yaralarým var el deðmemiþ acýlar zakkum kokulu baharýn solan yapraðýndan düþen gölgem gibi
turuncu gül bahçesine küsen kuþlarýn sessizliði kadar acýklý hayat yapraðýna dadanan zemheri güzü güzel bir kadýnýn yüzüne yansýyan yalnýz bir kent ve içi boþalan tüm þiirlerde kesif küf kokan hüzün
az önce sana uðradý sol yaným yalnýz kentin hüzün çiçeklerine mavi yýldýz serptim suskunluðun küsen bahara kafa tutu sessiz çýðlýklarýn mavi göðün yüreðini yýrttý ve sen yaðdýn avurtlarý çökmüþ gülüþüme lirik bir tebessüm öptü yüreðimi ve ben gömüldüm
Mahmudiye Düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
akasyameral Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.