BATMAYAN GÜNEŞ

Horasan’dan doðan, batmayan güneþ,
“Ne olursan ol gel.” diyen Mevlâna.
Sekiz yüz yýlda yok, gelmedi bir eþ.
Yoktur, davetini duyan Mevlâna.

On beþ yaþýndaydýn, Mekke’de hacý.
Dönüþte, Karaman’da giydin tacý.
Selçuklunun geldi Konya’ya ucu.
Yoktur, yolunuza uyan Mevlâna.

Þems’i çok sevmiþtin, kaybettin erken.
Midene geçmezdi lokmalar yerken.
Melektin hak yola davet ederken.
Üç beþ mürit þimdi yayan Mevlâna!

Yaktýðýn meþale, hâlâ sönmedi.
Mükemmel sahabe, geri dönmedi.
Bizde sýkýntýlar arttý, dinmedi.
Yoktur, helâl lokma yiyen Mevlâna.

Her gün çalýp çýrpmak oldu, iþimiz.
Doðru konuþmuyor, yüzde beþimiz.
Aðýzlar kapandý, dilli kaþýmýz.
Yoktur, aça sofra koyan Mevlâna.

Çaðrýný duyanlar, geri sapýyor.
Çoðumuz devamlý puta tapýyor.
Toklar, açtan önce yardým kapýyor.
Ar yok, olduk garip soyan Mevlâna.

Firdevs Cennetine çaðrýn, gelmezler.
Verilen nimete þükür bilmezler.
Dursunî biçare, gale almazlar.
Kalmadý sevgiyle, sayan Mevlâna.

Dursun Yeþil -2008

Sosyal Medyada Paylaşın: