Galata rýhtýmýnda oturuyorum. Saat geç , bilmem kaça kaç var Çýngýraklarýyla yalýn ayaklý çocuklar koþuyor etrafta. Çocuklar , çocukluðum. Unutulmaya yüz tutmuþ anýlar.
Oysa yaz yaðmuru yaðacaktý . Serinletecek idi yüreði Tanrý bile esirgedi bizden rahmetini. Tanrý bile çekti bizden el eteðini.
Marmara diyorum saatin akrebine. Marmara’ya býrakýyorum seni. Boðazdan usulca geç Fatih kýzmasýn öylemi. Sen yaratýlmýþlarýn en güzeli. Galata’yý mesken bildim sen gideli
Sosyal Medyada Paylaşın:
kadri-i muhlis Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.