Korkuyorum….
Neden, nasýl,niçin bilmeden korkuyorum,
yüreðim ürkek kuþ misali.
Geceden korkuyorum karanlýktan korkuyorum .
Sabah ezaný gibi gecemi gündüz mü olduðu bilinmeyen karanlýktan korkuyorum.
Düþmekten,belkide en çok düþünce kalkamamaktan .
Ateþ böceklerini arkadaþ ediyorum galiba ,
Cýlýz ýþýklarýna muhtacým sanki.
soðuk geceden yalnýz kalmaktan.
Ben bu kadar mý korkuyorum ki
Gecenin karanlýðýnda parlýyor ama
ben geceden de korkuyorum,
Bulutlar bir pamuk parçasý gibi
Ay kocaman bir gece lambasý sanki.
ýþýk saçýyor karanlýða .
Kim uzanýp pamuklara sarar ki beni,
Korktuðum gecelerde,zifiri karanlýklarda
Kim ayý avuçlayýp fanusa koyar ki.
sonra a fanusu kucaklayýp kim verir ki avuçlarýma ,
Korkuyorum.. iþte ürkek bir kuþ misaliyim sanki.
hayattan korkuyorum insanlardan insan görünümlü
canavarlardan korkuyorum ben ..
söz geçiremiyorum sessiz yüreðime ben
korkuyorum arkadaþ.....
deli kýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.